Όταν έκλαψε ο Donald (ο Duck, ντε!)

Ο Barks βάζει τις τελευταίες πινελίες στον πίνακα Sailing in the Spanish Maιn

Ήταν 25 Αυγούστου 2000, πριν από 10 ακριβώς χρόνια (κι όμως φαίνεται σαν χτες!), που ένας μεγάλος έφυγε. Κι όταν λέμε «μεγάλος», πρόκειται για κυριολεξία! 99 ετών, ο Carl Barks έφυγε από τη ζωή· τεράστια ειρωνεία: πέθανε από λευχαιμία στα 99 του…

Carl Barks, γνωστός κι ως «ο καλός σχεδιαστής» ή «ο παπιάνθρωπος». Αυτός που ούτε λίγο, ούτε πολύ σήκωσε στην πλάτη του ένα ολόκληρο… ορνιθοτροφείο και μάλιστα το… αυγάτισε: παρέλαβε μια μικρή οικογένεια παπιών και δημιούργησε ένα ολόκληρο σύμπαν. Στον Donald Duck (ο οποίος οφείλει μέγα μέρος της εξέλιξης του χαρακτήρα του στον Barks) και τα ανίψια του, προστέθηκαν σταδιακά πλήθος ηρώων: ο άσπονδος κι εξοργιστικά τυχερός ξάδερφος Γκαστόνε, ο εφευρέτης Κύρος Γρανάζης, ο ζάμπλουτος θείος Scrooge McDuck (ίσως η σημαντικότερη δημιουργία του Barks) και οι συν αυτώ αντίπαλοι, Μουργόλυκοι, Χρυσοκούκης, Magica de Spell, η λέσχη των Μικρών Εξερευνητών… Ένα έργο που μιλάει από μόνο του, με τον πλούτο του, την ευρύτητα της θεματολογίας, την σαφήνεια του σεναρίου και την (υποδειγματική) λακωνικότητα της σχεδιαστικής γραμμής, με την επιρροή, τέλος, που είχε στην διεθνή παραγωγή παπιο-ιστοριών του Disney. Οι ιταλοί συνάδελφοι του ανεγνώρισαν αμέσως τις δυνατότητες όλων αυτών των νέων ηρώων και τους εκμεταλλεύτηκαν· ο Don Rosa έστησε το μνημειώδες «Βίος και πολιτεία του Scrooge McDuck» αποκλειστικά σε αναφορές του ίδιου του δημιουργού του ήρωα.

Η πορεία του, γνωστή: γεννηθείς στα 1901, από νωρίς με ένα μολύβι στο χέρι, γρήγορα κατέληξε στα Studio Disney όπου ασχολήθηκε εντατικά με το storyboarding κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους με ήρωα τον Donald Duck. Στα μέσα της δεκαετίας του ’40, όταν το παπί περνάει πια οριστικά και στο χαρτί, ο Barks στρώνεται στη δουλειά και το εξελίσσει, προσθέτοντας νέες διαστάσεις στον κόσμο του, μέσα του και γύρω του. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία: δημιουργεί όλους τους παραπάνω χαρακτήρες μέχρι τα 1966, οπότε βγαίνει στην σύνταξη. Παραμένει πάντως ενεργός, ζωγραφίζοντας ελαιογραφίες με τα παπιά του και γράφοντας πότε-πότε κανένα σενάριο.

Διακριτικός άνθρωπος, συντηρητικός και χαμηλών τόνων, θα συνεχίσει ακάθεκτος μέχρι τις 25 Αυγούστου 2000, οπότε ο Δημιουργός καλεί τον δημιουργό των παπιών, εκεί ψηλά, στον φυσικό χώρο όλων των πετεινών του ουρανού… και τον φαντασιόπληκτων…

Επέτειος για τα κόμιξ!

Πονηρό μειδίαμα και στυλό στο χέρι: ο René Goscinny αφιερώνει τα album του…

«Στις 14 Αυγούστου 1926 είναι που ο μεγάλος μου αδερφός έπαψε να είναι μοναχογιός. Δεν μου το συγχώρησε ποτέ. Γεννήθηκα στο 5ο (παρισινό) διαμέρισμα, όχι πολύ μακριά από το Πάνθεον, και τι πρακτικό που είναι! «Στους Μεγάλους Άνδρες, η Πατρίς Ευγνωμονούσα», είναι αρκετά σπάνιο να σας το λένε ήδη από την γέννηση σας».
Έτσι αυτοπαρουσιάζεται σε ένα από τα διάφορα παλαβά βιογραφικά που είχε γράψει για τον εαυτό του. Ήταν ο René Goscinny, ένας από τους μύθους του γαλλο-βελγικού κόμιξ (του BD, για να τα λέμε σωστά). Γιος εβραίων που εγκαταστάθηκαν στην Γαλλία για να αποφύγουν τα πογκρόμ, θα φύγει για το Μπουένος Άιρες, σε ηλικία δυο ετών. Καλός μαθητής, ντροπαλό παιδί αλλά και καραγκιόζης για να αποσπά το γέλιο των γύρω του, επιδεικνύει από νωρίς την κλήση του στο χιούμορ και τις πλάκες. Όταν μένει ορφανός από πατέρα, στα 17 του, πάει στις ΗΠΑ: «εκεί ασχολήθηκα με το να είμαι άνεργος». Τουλάχιστον θα γνωρίσει την ομάδα που θα στήσει το θρυλικό περιοδικό «MAD», και μερικούς βέλγους σχεδιαστές κόμιξ, μεταξύ των οποίων τον Morris, σχεδιαστή του (άσημου ακόμη) Lucky Luke. Στα 1951-52, επιστρέφει στην Γαλλία, χώνεται ως τα αυτιά στην δημιουργία απειράριθμων σεναρίων για όλους και για όλα, πληρώνεται άσχημα, πιέζεται εργασιακά, απολύεται, επιστρέφει δριμύτερος, κλπ, κλπ. Ευτυχώς, αποκτάει φίλους κεφαλαιώδους σημασίας: τον J-M Charlier, μάστορα του ρεαλιστικού σεναρίου, και τον κολλητό του, τον Albert Uderzo, σχεδιαστή μεγάλου ταλέντου. Αυτός ο πυρήνας είναι που θα στήσει το περιοδικό κόμιξ Pilote, από όπου θα ξεκινήσει η επανάσταση!
Astérix, Lucky Luke, Iznogoud, ο μικρός Nicolas, Τα Παλαβο-ντοσιέ, Jacquot ο μούτσος κι άπειρα ακόμη τα σεναριακά δημιουργήματα του για το περιοδικό, το οποίο συγκεντρώνει νέους καλλιτέχνες (που θα γίνουν στο μέλλον μεγάλα ονόματα: Moebius, Gotlib, Drouillet, Mandrika, Fred…) που πάνε τα BD ένα βήμα παραπέρα: δεν είναι μόνο μια σαχλή ενασχόληση για πιτσιρίκια, αλλά ένα αξιοπρεπές ανάγνωσμα για όλες τις ηλικίες! Κι όλα αυτά χάρη στην απρόβλεπτη και σαρωτική επιτυχία του Astérix, που γεμίζει το ταμείο και επιτρέπει στον αρχισυντάκτη, κο Goscinny, να επιβάλλει την γνώμη του στον εκδότη και να προάγει όσο λίγοι την τέχνη του...
Όλοι έχουμε πει κάποια στιγμή στην ζωή μας «Είναι τρελοί αυτοί οι…!», «Έπεσε μέσα όταν ήταν μικρός», «Πυροβολεί πιο γρήγορα από τον ίσκιο του», «Θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη» κι αυτό και μόνο αποδεικνύει την τεράστια επίδραση που είχε ο René Goscinny στην ευρωπαϊκή λαϊκή κουλτούρα από το ‘60 και εδώθε, παραμένοντας εν τούτοις κάτω από το καλάμι, ντροπαλός, με φόβο μήπως δεν τον αγαπήσουν, διψασμένος για δημοφιλία, όχι από ψώνιο, αλλά από… κόμπλεξ («Ας πούμε ότι πάσχω από κόμπλεξ που πάσχουν από κόμπλεξ» είχε πει κάποτε).
Ήταν ο μάστορας του απλού και δίχως ίχνος κακίας γέλιου και γεννήθηκε μια 14η Αυγούστου…

Ανταπόκριση από την 4η Animart - Καλάβρυτα 2010 Reporting from the 4th Animart – Kalavryta 2010

Αρκετοί από την παρέα της Inkorrekt γνωρίζετε τον θεσμό της Animart που ξεκίνησε το 2007· αρκετοί από εμάς έχουν συμμετάσχει κιόλας (και σε μεγάλους αριθμούς) στο παρελθόν. Στην Animart λοιπόν, όπου μέσω εργαστηρίων και λοιπών παράλληλων εκδηλώσεων προάγεται η τέχνη του κινουμένου σχεδίου, βρέθηκε ειδικό κλιμάκιο της Inkorrekt κι εφέτος. Εκτός από την δουλειά που οι άνθρωποι μας παρήγαγαν (και που μπορείτε να την βρείτε στον παρακάτω σύνδεσμο: http://www.animationcenter.gr/modules/news/article.php?storyid=412), ενέπνευσαν επίσης. Συγκεκριμένα, ενέπνευσαν τον αγαπητό Mohamed Sabry από το Κάιρο της Αιγύπτου, που παρακολουθούσε κι αυτός τις εκεί εκδηλώσεις για τις παραπάνω εξαιρετικές γελοιογραφίες. Ο καθένας αναγνωρίζει για ποιούς πρόκειται: Σούπερ Μήτσος (Cofix), Oréstix ο Γαλάτης, Γιάννης Τεχής και ο (λιγότερο γνωστός στην παρέα μας) κος Βασίλης Μπούτος, διοργανωτής της Animart. Ο Sabry τις σχεδίασε σε χρόνο ρεκόρ, απευθείας στον υπολογιστή του, με ψηφιακή γραφίδα και προκάλεσαν γενική κατάπληξη και πολύ γέλιο. Απολάυστε τες και παραδειγματιστείτε! Ευχαριστούμε, Sabry!

Many people of our “Inkorrekt” comics group know about the institution of “Animart”, which began in 2007; some of us have even participated (in big numbers) in the past. So, in Animart, where the art of animation is promoted by workshops and other parallel demonstrations, a special group from “Inkorrekt” was present this year as well. Beside the work that our men produced (which you can find in the following link http://www.animationcenter.gr/modules/news/article.php?storyid=412), they inspired too. In fact, the inspired our dear friend Mohamed Sabry, from Cairo, Egypt, who was participating in the manifestations, to make the caricatures above. Every one of us knows who they are: Super Mitsos, Oréstix le Gaulois, John Texis and the (less known to our group) Mr. Vasilis Boutos, organizer of Animart. Sabry drew those sketches in extremely short time, directly to his computer, using his digital pen tablet provoking general surprise and big laughs! Enjoy them and take example! Shukran, thank you, Sabry!